دکتر مجتبی مقصودی

دانشیار رشته علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی


دانشیار رشته علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
آخرین نظرات

۸۶ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «صلح» ثبت شده است

۱۶
آذر

 

انجمن جامعه شناسی ایران با همکاری انجمن علمی مطالعات صلح ایران و سایر انجمن های علوم اجتماعی کشور برگزار می کند.

 

هشتمین همایش روز ملی علوم اجتماعی، گرامی داشت دکتر غلام حسین صدیقی

علوم اجتماعی و جامعه: کارکردهای علوم اجتماعی در جامعه مدنی و سیاست گذاری

 

نشست

علوم اجتماعی و صلح

 

سخنرانان

دکتر نعمت‌اله فاضلی

عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

عنوان سخنرانی: مجازی شدن، مرگ علوم انسانی و اجتماعی است یا احیای آن؟

 

دکتر مجتبی مقصودی

 رئیس هیأت مدیره انجمن علمی مطالعات صلح ایران

عنوان سخنرانی: دانش مطالعات قومی در چنبره ادبیات ناصلح

 

دکتر محمد منصورنژاد

 عضو هیأت مدیره انجمن علمی مطالعات صلح ایران

عنوان سخنرانی: - علوم اجتماعی و صلح در قالب چهار رهیافت

 

دبیر نشست

 دکتر ماندانا تیشه یار

عضو هیأت علمی موسسه آموزش عالی بیمه اکو، دانشگاه علامه طباطبایی

 

زمان: پنج شنبه 18 آذر ساعت 16 تا 18

این همایش در محیط اسکای روم برگزار می شود، به نشانی:

https://b2n.ir/isapef

 

 

  • مجتبی مقصودی
۲۸
شهریور

صلح و چالش های پیش رو

مصاحبه دکتر امیر دبیری مهر با دکتر مجتبی مقصودی در برنامه گفتاورد

به مناسبت روز جهانی صلح

 

 

 

اگر پنج آرمان و هدف و ارزش بزرگ را برای بشر متصور باشیم که تقریبا در ادوار مختلف تاریخ در مورد آن اجماع وجود داشته باشد، آن پنج مفهوم عبارت است از عدالت، آزادی، امنیت، رفاه و صلح

خوب است بدانیم که متاسفانه بشر در پاسداری از صلح کارنامه درخشان و روشنی ندارد و شاید در طول تاریخ زندگی بشر، تنها حدود صد و پنجاه سال از عمر خود را در صلح کامل بوده و بقیه سالها را به نحوی در جنگ و ستیز درگیر بوده است. از این جهت بیست و یک سپتامبر یا سی ام شهریور ماه، روز جهانی صلح نام گرفته است.

آقای دکتر امیر دبیری مهر با دعوت از آقای دکتر مجتبی مقصودی، دانشیار علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی و رئیس انجمن علمی مطالعات صلح ایران، به گفت وگو پیرامون موضوع مفهوم صلح و چالشهایی که صلح را در منطقه و جهان تهدید می کند و اینکه چه رهیافتهایی را  می شود برای تامین و استمرار صلح اتخاذ کرد، پرداختند

علاقمندان می توانند برنامه گفتاورد را دوشنبه بیست و نهم شهریور ماه، از ساعت دوازده، از روی موج اف ام ردیف نود و چهار مگاهرتز، موج آشنای شبکه رادیویی تهران شنونده باشند و تکرار همین برنامه را فردای همان روز، ساعت دوازده بشنوند.

 

goftavard_radio_tehran@

  • مجتبی مقصودی
۲۲
مرداد

 

 

از دست رفتن فرصت ملت-دولت‌سازی در قرن‌بیستم، شرایط نامساعدی برای افغانستان در قرن بیست و یکم ایجاد نمود

 مصاحبه مجله ایرانی روابط بین الملل با دکتر مجتبی مقصودی  *

پرونده امرداد 1400

 

دکتر مجتبی‌مقصودی، استاد دانشگاه و ریاست انجمن علمی مطالعات‌صلح‌ایران در گفتگو با مجله‌ایرانی‌ روابط‌ بین‌الملل در خصوص ریشه‌های فرهنگی، هویتی و قومیتی‌ ظهور مجدد طالبان در افغانستان بیان داشتند که، تحلیل و تبیین قدرت‌یابی مجدد طالبان تنها در بستر زمینه‌ها و ریشه‌های فرهنگی، هویتی و قومی نوعی تقلیل‌گرایی و ساده‌سازی صورت‌مساله است. در واقع بازگشت پرقدرت و مجدد طالبان به صحنه سیاسی افغانستان محصول مجموعه عوامل پیچیده‌ای است که یک سر آن در داخل مرزهای‌ملی افغانستان و سر دیگر آن در اقصی نقاط منطقه با همراهی بازیگران منطقه‌ای و قدرت‌های‌بزرگ جهانی به همراه دستگاه‌های اطلاعاتی است که عرصه را بر ملت افغانستان تنگ کرده است و جنگ را به ایالات و ولایات و ولسوالی‌ها گسترانده‌ و شهر‌های بزرگ را در محاصره و مخاطره قرار داده است.

به اذعان دکتر‌مقصودی، از منظر فرهنگی، هویتی و زبانی در افغانستان با جامعه‌ای به شدت ناهمگون‌ مواجه‌ایم که اجماع‌سازی در میان آنان کاری بس دشوار است. تاجیک‌ها، هزاره‌ها، پشتون‌ها، ازبک‌ها، ایماق‌ها، ترکمن‌ها، بلوچ‌ها، نورستانی‌ها، پشه‌ای‌ها، قزلباش‌ها، براهویی‌ها، پامیری‌ها، سادات در کنار تنوع‌زبانی، تعلقات و عصبیت‌های رادیکال مذهبی شیعی-سنی-وهابی‌ و تعارضات‌ سنت-مدرنیته و نیز شهری-روستایی و ایلی، شرایط شکننده‌ای را تنها به لحاظ فرهنگی، هویتی و قومی در افغانستان رقم زده است. در کنار این شکاف‌ها و ناهمگونی‌ها،تعارضات‌ بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی و جنگ‌های نیابتی‌ را نیز باید به این مجموعه افزود که به استفاده ابزاری از هر یک از این گروه‌های هویتی-قومی مبادرت ورزیده‌ و در آشفته‌ بازار افغانستان به بهانه‌ها و تحلیل‌های مختلف به‌دنبال بهره‌گیری در راستای منافع خود هستند. به باور این استاد دانشگاه و تحلیلگر مسائل سیاسی و بین‌المللی‌، به عبارتی بروز و ظهور هم‌زمان همه شکاف‌های متقاطع و موازی موجبات پراکندگی فرهنگی و اجتماعی و تشدید بحران و بهره‌گیری طالبان از این موقعیت شده است.

به باور دکتر‌مقصودی، از دست رفتن فرصت دولت-ملت‌سازی از سوی دولت‌های نوگرا در قرن‌بیستم و بالنتیجه‌ ناتوانی کافی و وافی در هضم و کاهش تعلقات هویتی و قومیتی‌ و خاص‌گرایی، شرایط نامساعدی را در قرن بیست و یکم رقم زد که امروزه‌روز امکان فراگیر دولت-ملت‌سازی‌های فراگیر در عصر جهانی‌شدن و گسترش رسانه‌ها و انقلاب در عرصه‌های ارتباطی-اطلاعاتی را بسیار مشکل ساخته است. از این منظر از ابتدای قرن‌بیستم تا آستانه دهه‌سوم قرن‌بیست و یکم،هیچ‌یک از الگوهای‌ همبستگی‌ملی از گذشته تا به‌حال امکان تحقق و کاربست‌ تمام‌عیار را نداشته و نیافته‌اند.

به اذعان آقای دکتر‌مقصودی، نه الگوی همانند‌سازی و شبیه‌سازی از نوع غربی و کمونیستی و اسلامی و نه الگوهای کثرت‌گرایانه و دمکراتیک در افغانستان توفیق اینکه جایگاه هژمونیک‌ داشته و نقش تمام‌کنندگی بیابند نیافته‌اند و عملا موجب ظهور و بروز دولت‌های شکننده در افغانستان مشابه دولت دموکراتیک اما ناکارآمد وایمار‌ در بین دو جنگ اول و دوم جهانی در آلمان شده‌ که نهایتا این ضعف و ناتوانی موجبات روی کار آمدن حزب ناسیونال‌-سوسیالیست به رهبری آدولف‌هیتلر شد و در افغانستان این دولت وایمار‌گونه موجبات روی کار آمدن طالبان خواهد شد.

دکتر مقصودی همچنین بر این نکته اذعان داشتند که، ساخت و بافت قبیله‌ای و وجود جنگ‌سالاران محلی در کنار ناتوانی دولت‌های پسا‌طالبان و فساد سیاسی-اقتصادی دولتمردان و پول‌پاشی رقبا در شرایط رکود اقتصادی و بیکاری، عرصه را بر افغانستان دموکراتیک، شهرها و جامعه‌‌مدنی و فرهیخته تنگ کرده است. تعدد بازیگران دخیل داخلی و خارجی و مداخلات آشکار و نهان در جامعه‌ای با هویت‌های سخت ایدئولوژیک و تعصبات‌قبیله‌ای عملا موجب تطویل بحران در این کشور گردیده است و خاتمه دادن به این بحران فراگیر نیازمند عزم جامعه‌ملی به همراه رهبری نخبگان فکری میدانی ملی‌گرا است.

دکتر‌مقصودی در ادامه و در خصوص موضع جمهوری اسلامی‌ایران نسبت به طالبان بیان داشتند که، البته حمایت ایران از گروه‌طالبان به صورت رسمی و علنی نیست و هنوز جمهوری اسلامی‌ایران موضع حمایتی جدی، کامل و تمام عیاری نسبت به این گروه اتخاذ نکرده است و بیشتر در حال محاسبه سود و زیان تصمیمات و در عمل سیاست کج‌دار و مریز را پیشه خود کرده است. به باور ایشان، مشخصا اتخاذ سیاست کج‌دار و مریز متاثر از چند نکته است. اول تعارضات‌ و بلا‌تکلیفی در جمع‌بندی نهایی نظام نسبت به گروه‌طالبان است که هسته‌های سخت‌تر تصمیم‌گیری در نظام سیاسی کشور مدافع سیاست‌های حمایتی و در مقابل، نیرو‌های میانه‌رو در درون نظام مخالف اتخاذ رویکرد و مواضع حمایتی هستند. هر‌چند هیچکدام از نیروهای تصمیم‌گیر در خصوص طالبان موضع‌گیری شفاف و صریحی را انجام نداده‌اند. در عین حال فراموش نکنیم که مجموعه نیروهای تصمیم‌گیر در عرصه سیاست‌خارجی نیم‌نگاهی به اراده بالاترین مقام کشور دارند تا جهت‌گیری‌های خود را مطابق با منویات سکاندار‌ نظام‌سیاسی کشور تنظیم نمایند.

به بیان این استاد دانشگاه، یکی از مهمترین موانع اتخاذ رویکرد صریح و شفاف حمایت‌گرایانه از طالبان از سوی دستگاه‌‌دیپلماسی کشور، مخالفت افکار‌عمومی و قاطبه جامعه‌سیاسی و نخبگان علمی با طالبان است که موجبات انزجار جامعه‌ملی نسبت به این گروه را فراهم ساخته است و قدرت مانور حمایت از طالبان را از دولتمردان سلب کرده است. به باور دکتر‌مقصودی، جمهوری اسلامی‌ایران در راستای اتخاذ این رویکرد که دشمن دشمن‌ من دوست من است، برای ضربه‌پذیر کردن منافع آمریکا و متحدین‌ این کشور، گهگاه تحرکات اعلام‌نشده‌ای در حمایت از این گروه داشته است. ولی به صورت سیاست‌رسمی و اعلام شده تبلور نیافته است.

ریاست انجمن علمی مطالعات صلح‌ایران در پایان اذعان داشت که، تنوع بازیگران ایرانی دخیل در مسائل افغانستان و نیز تفاوت برداشت میان میدان و دیپلماسی، عرصه را بر سکانداری متحد در خصوص افغانستان تنگ و تا حدودی نا‌هماهنگ و غیر‌ممکن ساخته که متعاقب آن از سوی هر یک از بازیگران سیکنال‌های متفاوتی داد ه می‌شود و عملا به وضعیت کنونی ختم شده است.

 

*عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی و ریاست انجمن علمی مطالعات‌ صلح‌ ایران

 تحریریه مجله ایرانی روابط بین الملل

شنبه 16 مرداد 1400

 

 

  • مجتبی مقصودی
۱۸
خرداد

برجام‌ به مثابه بخشی از هویت هزار‌توی سیاست‌خارجی ج.ا.ا

 گفتگو با دکتر مجتبی مقصودی

مجله ایرانی روابط بین الملل. گزارش پرونده. ویژه خرداد 1400

 

 


دکتر مجتبی‌مقصودی استاد علوم‌سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی و ریاست انجمن علمی مطالعات صلح‌ایران در گفتگو با مجله ایرانی روابط بین‌الملل در خصوص آینده سرنوشت برجام‌ در پایان دولت دوازدهم بیان داشتند که، تجربه بیش از دو دهه اخیر در سیاست‌خارجی جمهوری اسلامی‌ایران نشان داده است که قوه‌مجریه در فرایند سیاست‌خارجی بیشتر کنشگر‌ منفعل تصمیمات حاکمیتی است و قدرت مانور جدی ندارد، لذا با رفتن یا آمدن دولت‌ها تغییرات قابل‌توجه برآمده از اراده ملت در انتظار سیاست‌خارجی کشور نیست که در حال حاضر نیز انتظار تغییرات بسیار متفاوتی را داشته باشیم.


دکتر‌مقصودی در ارتباط با سرنوشت و آینده برجا‌م در دولت سیزدهم اذعان داشتند که، به نظر می‌رسد در ارتباط با برجام‌ تصمیم کلی نظام معطوف به ادامه کج‌دار و مریز برجام‌ خواهد بود. در واقع با دست پس‌زدن‌ و با پا پیش کشیدن ادامه خواهد یافت، بدین لحاظ می‌توان مدعی شد مثل همه‌ی مشکلات، مسائل و مصائب‌ملی در این کشور چون گرانی، سوء‌مدیریت، تورم، فساد‌سیاسی-اقتصادی، اقتصاد رانتی‌ و.... که گویا خاتمه‌ای برای آنها متصور نیست و پرونده آن بسته نخواهد شد، بر‌جام نیز چون استخوان لای‌زخم در فرآیند سیاست‌خارجی کشور باقی خواهد ماند و به بخشی از هویت هزار‌توی سیاست‌خارجی کشور بدل خواهد شد.


این استاد دانشگاه و پژوهشگر مسائل سیاسی در ادامه و در خصوص تیم مذاکره‌کننده احتمالی آینده اذعان داشتند که، در همه دنیا تبحر، زیرکی و تکنیک‌های مذاکراتی‌ از سوی دیپلمات‌ها در راستای تامین منافع‌ملی، فاکتور مهمی در راستای سیاست‌خارجی کشورها ارزیابی می‌شود، حال آنکه در جمهوری اسلامی‌ایران این مهم جایگاه محوری نداشته و اصولا در اولویت کارگزاران نظام قرار ندارد و بدین لحاظ می‌توان مدعی شد که شایستگی و توانمندی حرفه‌ای وزنی در معادلات‌ سیاسی و ساختار قدرت ندارد. همچنین به باور دکتر‌مقصودی، قدر‌ناشناسی و برچسب‌زنی که در تاریخ‌معاصر به بخشی از فرهنگ‌سیاسی بدل شده است و اصولا سرنوشت مذاکره‌کنندگان در حوزه صلح و مصالحه با تهمت و افتراهای‌ تاریخی همراه خواهد بود، برخلاف جنگ‌طلبان و آتش‌افروزان که در‌صدر نشسته و قدر دیده‌اند.


دکتر مقصودی در پایان اذعان داشتند که، مشخصا بر‌خلاف دور اول مذاکرات در مورد بر‌جام در دوره اوباما‌، وزن تیم مذاکره‌کننده و دستگاه‌دیپلماسی به شدت تقلیل یافته و تاثیر جدی بر تصمیم نظام بر شیوه تعامل با طرف‌های مذاکره‌کننده نخواهد داشت، و در این مرحله تیم مذاکره‌کننده بیشتر مجری اوامر و نواهی‌ تصمیم‌گیرندگان و سیاستگزاران کلیدی نظام خواهد بود و ابتکار عمل و مهارت مذاکره‌کنندگان در حاشیه رینگ خواهد بود.

آدرس:

http://www.iirjournal.ir/fa/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87-%D9%85%D8%A7%D9%87/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%AE%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%D9%85%D8%A7%D9%87.html

پرونده خرداد ماه (iirjournal.ir)

گزارش پرونده خرداد 1400.pdf

 

  • مجتبی مقصودی
۲۶
فروردين

پیام سفر پاپ فرانسیس؛ تقویت جریانات صلح طلب و میانه رو در منطقه

انجمن علمی مطالعات صلح ایران

سخنرانی دکتر مجتبی مقصودی

 در وبینار علمی

"دیپلماسی دینی در خدمت صلح"

به مناسبت سفر پاپ فرانسیس به عراق

چهارشنبه ۲۰ اسفند ۱۳۹۹  

 

 

رویکرد تحلیلی ام خوشبینانه، و خارج از رویکرد مرسوم رسمی و توطئه انگارانه و پیچیده سازی است و بدنبال موشکافی و پیدا کردن ردپای آمریکایی ها و اسراییلی ها و تحلیل های پیچیده نیستم

 

اول: چرا سفر رهبر کاتولیک های جهان به عراق مهم است؟

اکثر تحلیل گران از زوایایی سفر پاپ فرانسیس به منطقه خاورمیانه و به عراق را دارای اهمیت شمرده اند. سفر چهارروزه پاپ فرانسیس به عراق در شرایط همه گیری کرونا و درگیری ها در عراق از اهمیت بسزایی برخوردار بوده و. از منظر داخلی برای دولت الکاظمی، اقلیم کردستان، شیعه و سنی، مسیحی، ایزدی، صابئین و در سطح نیروی داخلی و در سطح منطقه و بین المللی

 

دوم:  زائر صلح

تعدادی از ناظران سیاسی این سفر را به مثابه "سفر صلح" و پاپ فرانسیس را "زائر صلح" نام نهادند که از عراق دیدار و به بغداد، نجف، موصل و اربیل سفر کرده و دیدار هایی با رهبران دینی و مذهبی و به ویژه با مردم رنج دیده موصل و اربیل و دیدار تقریبا یک ساعته بی سابقه ای با رهبر شیعیان جهان آیت الله سیستانی داشته است.

 

سوم: قاب عکسی از دو رهبر دینی

در رسانه ها و شبکه های ارتباطی، تلویزیون ها و مطبوعات "قاب عکس دو نفره" موضوع و مضمون خیلی از یادداشت ها گردید.

پاپ فراتر از یک عالمی دینی یک دیپلمات با فیگورهای دیپلماتیک ابتکار عمل، خلاقیت، زمان شناسی و بهره گیری از تاکتیک های مختلف را در دستور کار قرار داد. دیپلماتی تمام عیار در ردای روحانی!

دنیای امروز دنیای برندسازی است. برندینگ پاپ و سیستانی در یک قاب عکس. هر دو مبادی آداب گفتگویی

این گفتگو بیش از آنکه صبغه مذهبی و دینی داشته باشد با "چاشنی سیاسی و دیپلماتیک" همراه بود.

دنیا دنیای ابتکار عمل هست. بهره گیری از همه ی امکانات موجود و متصور

 

چهارم: کارنامه پاپ فرانسیس:

 پاپ فرانسیس نسبت به رهبران قبلی و فعلی در میان مسیحیان کاتولیک "نوگرا" تلقی می شود.. حمایت از اقلیت های تحت ستم اعم از مسیحی، مسلمان، ایزدی، تجربه سفرهای قبلی او به میانمار، بنگلادش، ترکیه و مصر ( و اظهارات پاپ فرانسیس حمایت از مسلمان روهینگیایی در میانمار، ایغورهای چین، قبطی های مصر، مسیحیان و ایزدی ها

در هر سفری از جایگاه پاپ از نیروهای حاشیه ای که به نام دین و مذهب به حاشیه رانده شدند حمایت کرد و از دیپلماسی عمومی به نحو احسن بهره برد.

 

پنجم:چشم اندازهای سفر:

تقویت جریان صلح طلبی و مدارا جویی دینی- مذهبی..... در چهار دهه اخیر جریان اسلام افراطی و ستیزه جو از همه گروههای دینی مذهبی تقویت شده است. بعد از جریان آیت الله بروجردی در دهه 1960، این جریان را باید به فال نیک گرفت.

ورود پاپ به تقویت جریان صلح گرا در سطح جهان و خاورمیانه و ایجاد امیدواری هایی برای تقویت جریان میانه رو و معتدل در سطح منطقه، بدین لحاظ شاید بتوان این سفر را طلیعه دوره جدیدی  در منطقه دانست. هر چند ارزیابی شتابزده و زودهنگامی است.

در مقابل خشونت طلبان منطقه خاورمیانه را ناراحت کرد و به ایراد و بهانه جویی واداشت.

حمایت از اقلیت های دینی و مذهبی نظیر مسیحی ها و ایزدی ها با اعلام و تکرار نفی و محو خشونت و افراطی‌گری مذهبی

طلیعه و امید به کاهش تنش‌های فرقه‌ای در عراق

تلاش برای بازگردانندن یک میلیون مهاجر مسیحی عراق به موطن خویش که در طول بیست سال اخیر به دلیل

آغاز دور جدیدی از گفتگوی بین ادیان مفهوم صلح در جهان در عالیترین سطح

پاپ گفت: ''چقدر ظالمانه است کشوری که مهد تمدن ها بوده است باید مورد چنین هجوم وحشیانه ای قرار بگیرد، عبادتگاه های تاریخی ویران شوند و هزاران مسلمان، مسیحی و ایزدی کشته شوند یا به اجبار آواره شوند. ''

او ادامه داد:‌ ''ما امروز بر این دیدگاه تاکید می کنیم که برادری قوی تر از برادرکشی، امید قوی تر از نفرت و صلح قدرتمندتر از جنگ است. ''

 

ششم: مسئولیت رهبران دینی

نمی توان مسئولیت و جایگاه روحانی و دینی داشت ولی نسبت به این حجم از خشونت بی اعتناء بود و در کاهش آلام بشری متاثر عصبیت دینی، سهمی ایفاء نکرد. علیرغم آنکه خاورمیانه مهد ادیان ابراهیمی است و منطقا باید منطقه ای آرامش طلب و صلح جو باشد، منطقه جنگ 72 ملت شده است. نسبت به این سفر ارزیابی مثبتی وجود دارد . امید است دیگر رهبران دینی و به ویژه سنی و شیعی نیز سیگنال های مثبتی به این حرکت بدهند

 

هفتم: پیام سفر

آری به صلح

آری به ثبات

آری به گفتگو

آری به تعامل و همکاری

آری به دوستی

و "طلیعه شیفت پارادایمی "به صلح، دوستی، عفو و گذشت و ایثار در سطح منطقه و جهان

 

هشتم: درس هایی برای ما:

بهره گیری از ظرفیت های "دیپلماسی دینی" و کاربست ان در حوزه دیپلماسی عمومی و افکار عمومی برای اعتلای منافع ملی، درازمدت فارغ از عصبیت های محدود در راستای اصلاح ذهنیت های دنیا نسبت به ایران با کاربست این دیپلماسی و بهره گیری از ابتکار عمل های به موقع و هدفمند .

 

آدرس

https://ipsan.ir/2021/03/08/%d8%af%db%8c%d9%be%d9%84%d9%85%d8%a7%d8%b3%db%8c-%d8%af%db%8c%d9%86%db%8c-%d8%af%d8%b1-%d8%ae%d8%af%d9%85%d8%aa-%d8%b5%d9%84%d8%ad/

 

 

 

  • مجتبی مقصودی
۲۶
فروردين

صلح ابتدایی برآیند سیاست اخلاقی و دین رحمانی

در یادبود دکتر داود فیرحی

سخنرانی دکتر مجتبی مقصودی

23 آبان 1399

 

مقدمه

جامعه علمی ایران و پیروان سیاست ورزی اخلاقی و نیز شارحین اسلام رحمانی اندیشمند بزرگی را از دست دادند که پر کردن جای وی کاری دشوار است و فقدان وی ضایعه ای عظیم برای آینده کشور است.

استاد علاوه بر دانش گسترده، بینش عمیقی و فهم ژرفی داشت و از منظر آینده اندیشی به چشم اندازها نظر داشت.

ویژگی و گستردگی روح، سرشت جمیع الاطراف، ماهیت و طبع بلند و عمق جان برخی بزرگان بگونه ای است که هر کسی از ظن و فهم خویش یارشان می شود و از گوشه ای از شراب جانبخش اینان سیراب می شوند. روح بلند، بزرگی طبع و منش دکتر فیرحی هم بگونه ای که افراد مختلفی را شیفته خودش ساخته بود. از همه ی اقشار و طبقات علاقمندان و شیفتگانی داشت.

 

Dr.Feirahi

 

آموزه های زنده یاد دکتر فیرحی

صلح ابتدایی برآیند سیاست اخلاقی و دین رحمانی

اگر چه حوزه مطالعاتی و پژوهشی مرحوم دکتر فیرحی بین رشته ای است؛ ولی بطور مشخص سه حوزه مطالعاتی و علمی در ایران مدیون تلاش های علمی و مجاهدت های پژوهشی ایشان است.

اول:"علوم سیاسی ایران"(با تاکید بر جامعه شناسی سیاسی و تاریخی ایران)،

دوم؛"حوزه پژوهشی مطالعات صلح" یا به عبارت دیگر صلح پژوهی و حتی صلح اندیشی

وسوم؛"اندیشه سیاسی در اسلام و فقه سیاسی" در دودهه اخیر مدیون و وامدار تلاش های علمی و شخصیت اخلاق مدار مرحوم دکتر فیرحی است.

اجزاء منظومه ی فکری استاد: در واقع این سه ضلعی مطالعاتی یا مثلث مطالعاتی- پژوهشی سازه ی اندیشه ای و منظومه ی فکری استاد را تشکیل داده و مکمل یکدیگر در این منظومه اندیشه ای بوده اند.

در کنار اضلاع سه گانه، روح و رویکرد حاکم بر مطالعات و پژوهش های داود فیرحی متمرکز بر پیوند میان حوزه و دانشگاه، سنت و مدرنیته، اسلام و ایران بوده است و در واقع در تلاش برای آشتی میان این عناصر بدنبال راه سوم بود.

ایشان از نسل میانی صاحبنظران و اساتید علوم سیاسی بود که هم آموزش های دکتر محمد رضوی، دکتر جواد شیخ الاسلامی و بشیریه را تجربه کرده اند و هم خود در کسوت استادی این حوزه دانشجویان زیادی را پرورش دادند و در میانسالی عمر خود قرار داشتند.

درگذشت غیرمترقبه استاد در میانسالی و اوج شکوفایی و پختگی ضربه ای بزرگ به قوام و دوام علوم سیاسی کشور از منظر نو اندیشی دینی بود و در واقع حمایت ایشان از منظر نواندیشی دینی نسبت به علوم سیاسی پشتوانه ای قوی در برابر شبه افکنان بود که بدنبال حذف علوم سیاسی از رشته های دانشگاهی بوده اند.

از نظر وی اسلامی کردن دانشگاه ها و رشته علوم سیاسی با افزودن تعدادی دروس اسلامی امکانپذیر نیست.

حضور شادروان در این حوزه های چند دستاورد مهم و چند نکته با اهمیت به همراه داشت:

  • می توان در کسوت روحانیت بود ولی دغدغه های ایران گرایانه داشت.(سراسر زندگی فیرحی دغدغه ایران بود)
  • می توان نگرش مذهبی داشت ولی به تکثر و تنوع باور داشت و در رفتار و گفتار بدان مقید بود. وی توانست با قرائتی متکثر و دمکراتیک از اسلام و فقه شیعی، روح و نیاز زمانه به صلح و مصالحه را در کلمات پرنفوذ خود تجلی ببخشد و مسئولیت دین و دولت را از منظر اندیشه سیاسی و جامعه شناسی تاریخی بازنمایی نماید.
  • می توان در کسوت روحانیت بود و اندیشه های دیگر را طرد و نفی نکرد و تنها از دریچه علمی به نقد آنها مبادرت ورزید.
  • می توان در عین نزدیکی به قدرت، از قدرت دوری کرد وکژکارکردی سامان سیاسی در ایران را آسیب شناسی کرد.
  • می توان جزیی از نظم و نظام مستقر بود ولی در عین حال پروژه تحول خواهی در عرصه سیاست ورزی، اخلاقی شدن و پاسخگو شدن سیاست و سیاست ورزان دینی را پیگیری کرد.
  • می توان در کسوت روحانیت بود و دغدغه صلح داشت و ایده های جدیدی را از دل آیات و روایات اسلامی و نصوص جستجو کرد. دکتر فیرحی ضمن نقد فقهایی که در اسلام شیعی به صلح اصالت نمی بخشند؛ اصالت صلح را جزء لایتجرای اسلام دانسته و با شرح بخش هایی از تاریخ اسلام؛ محتوای صلح امام حسن(ع) را شاهکاری بَرنده تر و بُرنده تر از جنگ دانسته تا جایی که در این مسیر، این امام همام با مرجح دانستن جان و خون مسلمانان به نسبت حفظ حکومت؛ صحابه را تبدیل به ناظران قرارداد صلح کرد و صلح را به امری اخلاقی متاثر از اسلام رحمانی بدل ساخت.

دکتر داود فیرحی استاد دانشگاه تهران به مثابه یک نواندیش دینی و در کسوت روحانیت توانست پلی میان سنت دینی و فهم مدرن از دنیای در حال تحول و بشدت نیازمند صلح باشد. وی با بهره گیری از رویکرد اسلامی توانست ضمن آشتی میان فقه و سیاست با نگاهی دمکراتیک مروج اسلام متساهل، صلح طلب و مصالح جو باشد.

      کنشگران حوزه صلح در ایران طنین آموزه های امید بخش این معلم بزرگ و نویسنده ی توانا را در باب صلح ابتدایی و صلح پیشگیرانه به گوش جان در قلب خویش دارند و امیدوارند در سایه فهم و گسترش چنین قرائتی از زیست مسلمانی، ملل مسلمان و به ویژه خاورمیانه و ایران صلح واقعی را تجربه کنند. در واقع درگذشت دکتر داود فیرحی ضایعه ای بزرگ برای ادبیات صلح در ایران محسوب می شود که پر کردن آن به سادگی میسر نیست.

تاکید موکد استاد بر صلح ابتدایى جای تامل و تدبر زیادی دارد، از نظر وی، صلح ابتدایی عبارت از صلحى است که در مورد آن نه نزاعى واقع و محقق بین طرفین وجود دارد و نه فعلاً احتمال نزاعى در میان خود دارند؛ به همین جهت است که از صلح ابتدایی به راستی می توان به "صلح آوانگاراد"، “صلح سازنده” یا "صلح آینده ساز" تعبیر نمود. در چارچوب این نگرش، صلح خواهی و صلح جویی کنشی منفعلانه و از سر استیصال نیست؛ بلکه رویکردی فعالانه، جسورانه و اخلاقی است که در بطن خود نیز چه در مقدمات و چه در نتایج؛ رضایت، مشروعیت و کارآمدی را بدنبال دارد.

  • مجتبی مقصودی
۱۳
بهمن

پرسش‌هایی از نامزدهای نمایندگی مجلس درباره برنامه‌های صلح‌محور

دکتر مجتبی مقصودی

استاد دانشگاه و مدیر انجمن علمی مطالعات صلح ایران

تهران- ایرنا-

یکی از پرسش‌های مهم پیش روی نامزدهای نمایندگی مجلس این است که چه رویکرد و عملکردی در قبال موضوع صلح در مناسبات خارجی ایران داشته و دارند؟ برخی هم می‌پرسند آیا می‌توان به راه‌اندازی «فراکسیون صلح» در نهاد قانون گذاری جمهوری اسلامی امید داشت؟

مطالبه بیهوده‌ای نیست اگر انتظار داشته باشیم که مجلس و نمایندگان آن که منطقاً برخاسته از آراء ملت‌اند، با لحاظ کردن حقوق ملت، کنشگری فعال در حوزه صلح‌سازی از طریق نظارت برعملکرد دستگاه‌ها و نهادها، تهیه و تدوین طرح‌های صلح‌محور، مفاهمه‌جویانه، آرامش‌بخش و مصالحه‌گرایانه در همهٔ حوزه‌ها و از جمله سیاست خارجی ذی‌مدخل باشند.

اگر با هم اتفاق نظر داشته باشیم که حوزه سیاست و روابط خارجی هر کشوری از مهمترین حوزه‌های تصمیم گیری و سیاستگذاری است، این پرسش پیش‌می‌آید آیا اصولاً مجلس شورای اسلامی و نمایندگان منتخب نقشی در فرایند تصمیم‌گیری و سیاستگذاری در این حوزه دارند یا می‌توانند داشته باشند و تاکنون تا چه حد داشته‌اند؟با توجه به شرایط پر تنش در روابط خارجی جمهوری اسلامی با ایالات متحده، برخی کشورهای اروپایی و نیز طیفی از کشورهای منطقه، مجلس شورای اسلامی در قالب دیپلماسی عمومی- پارلمانی چه نقشی را می‌تواند ایفا کند؟

اگر سه کارویژه «نمایندگی»، «نظارت» و «قانونگذاری» را از جمله مسئولیت‌ها و مأموریت‌های نمایندگان مجلس بدانیم پرسشِ دیگر این است در طول چهار دهه از حیات نظام جمهوری اسلامی ایران، نمایندگان مجلس شورای اسلامی چه سهمی در صلح‌سازی و تولید ادبیات مفاهمه در قالب‌های سه‌گانه داشته‌اند و یا اینکه برعکس خود بخشی از مساله و تولید ادبیات تنش و منازعه بوده‌اند؟اگر بخواهیم ارزیابی عملکردی داشته باشیم اصولاً نمایندگان در این عرصه چه نقشی را ایفاء کرده‌اند و چه نمره‌ای می‌گیرند؟ و صریح‌تر بگوییم آیا از منظر صلح‌خواهی و صلح‌سازی اصولاً به نمره قبولی نزدیک می‌شوند؟ باید از همین منظر پرسید در طول ۱۰ دوره حیات مجلس شورای اسلامی، چه نمونه شاخصی از تاثیرگذاری مجلس در حوزه روابط و سیاست خارجی در دست است و اگر بهره‌گیری از ظرفیت‌های دیپلماسی عمومی را یکی از مهمترین کارکردهای نهاد پارلمان در حوزه تعاملات بین المللی و تنش‌زدایی و بسط روابط خارجی مردم‌مدار بدانیم، مجلس تا چه حد توانسته از این ظرفیت استفاده کند و در این عرصه گروه‌های دوستی- پارلمانی به عنوان مهمترین بازوی دیپلماسی عمومی و پارلمانی که در مقطعی دوران طلایی داشته است، تا چه حد توانسته در بهبود روابط خارجی و تنش زدایی، به ویژه در مناسبات دوجانبه با کشورهای دیگر ایفای نقش کند  یا اینکه تنها محدود به سفرهای خارجی پرهزینه شده‌است.

سؤال بجایی است اگر پرسیده شود که گروه‌های دوستی و پارلمانی در حال حاضر برای ظرفیت‌سازی فضای گفت‌وگویی و مصالحه سیاسی به‌آن‌ها نیاز است چه می‌کنند؟ از این منظر، بطور مشخص، مجلس و نمایندگان محترم در چه قالب‌هایی بهتر می‌توانند به صلح‌سازی در عرصه روابط خارجی کمک کنند؟ آیا اصولاً موضوع صلح و صلح‌سازی و کاهش تنش در روابط خارجی از جمله دغدغه‌ها و مسائل مجلس و نمایندگان آن بوده است؟ یا اولویت‌های دیگری در دستور کار داشته‌اند؟نمایندگان محترم حاضر در نشست‌های مجلس و نامزدهای ورود به بهارستان به‌طور مشخص چه رویکرد و عملکردی را نسبت به موضوع صلح و مصالحه در مناسبات خارجی جمهوری اسلامی داشته و دارند و شخصاً چه طرح و برنامه‌هایی را برای صلح‌سازی در روابط خارجی جمهوری اسلامی داشته و ارائه داده و می‌توانند ارائه دهند و آیا می‌توان در دوره آینده مجلس، امید به راه‌اندازی «فراکسیون صلح» در نهاد پارلمان جمهوری اسلامی داشت؟

https://www.irna.ir/news/83638283/%D9%BE%D8%B1%D8%B3%D8%B4-%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%86%D8%A7%D9%85%D8%B2%D8%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D9%85%D8%AC%D9%84%D8%B3-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B5%D9%84%D8%AD-%D9%85%D8%AD%D9%88%D8%B1

  • مجتبی مقصودی
۲۳
شهریور

انجمن علمی مطالعات صلح ایران و مجمع فلاسفه ایران برگزار می کنند

 

فلسفه میان فرهنگی و آموزه های آن برای آموزش صلح

 

سخنران

دکتر حسن اسدی، مدرس دانشگاه فرهنگیان شیراز

زمان: دوشنبه 25 شهریور 1398، ساعت 16 الی 18

مکان: مجمع فلاسفه ایران

  • مجتبی مقصودی
۱۷
خرداد

کمیته صلح و محیط زیست انجمن علمی مطالعات صلح ایران؛ با همکارى مرکز صلح و محیط زیست، سازمان حفاظت محیط زیست، خانه اندیشمندان علوم انسانى، دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتى، مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد در تهران، پژوهشکده علوم محیطى دانشگاه شهیدبهشتى، انجمن حقوق شناسى و دبیرخانه کمیته ملى حقوق بشر دوستانه برگزار میکند:

 

”همایش صلح با محیط زیست” 

 

سخنرانان نشست اول: صلح و محیط زیست 

مدیر نشست: دکتر ضیاء الدین الماسى

دکتر فرهاد دبیرى مهندس محمد درویش محمد مقدم

 سخنرانان نشست دوم: چالشهاى آبى و صلح

 مدیر نشست: دکتر هومان لیاقتى

دکتر علی مشهدى. دکتر نغمه مبرقعى. دکتر حجت میان آبادى

 زمان: دوشنبه٢٠ خرداد ١٣٩٨ ساعت ١٤:٣٠ الى ١٨:٣٠

مکان: خیابان نجات اللهى، خانه اندیشمندان علوم انسانى، سالن فردوسى

 انجمن مقدم پژوهشگران، اساتید و دانشجویان را گرامى میدارد.

  • مجتبی مقصودی
۱۳
ارديبهشت

صلح با دیگری؛ مبنایی برای صلح جهانی بازخوانی مولفه­ های صلح بر مبنای رویکردی جماعت­گرایانه

دکتر مجتبی مقصودی1 و دکتر شهاب دلیلی2

چکیده:

بر اساس نظریات کلاسیک لیبرالیستی، مشخصا تا به امروز علت بروز اکثر جنگ ها، رویکرد جهان شمول گرایانه و تعمیمی به هنجارها، ارزش ها و هویت های دیگر جوامع بوده است؛ این نظریات و این رویکردها علیرغم فراگیری با انتقاداتی از سوی جماعت گرایان روبرو شده است. از جمله آن انتقادات می توان به نقد شیوه شناسایی هویت دیگری در نظریه لیبرالیسم اشاره نمود.

  • مجتبی مقصودی