مصاحبه اختصاصی دکتر مجتبی مقصودی

با کانال تلگرامی جامعه شناسی حوزه عمومی در خصوص تاب آوری اجتماعی جامعه ایرانی

"چیستی و کارکردهای قدرت تاب آوری اجتماعی و ملی؛ از نظر تا عمل" 

تعریف مفهومی: تاب آوری یا Resilience به مثابه توانایی بقا، پایداری، ایستادگی، انعطاف و سازواری در برابر فشارها، هجمه ها، سختی ها و ناملایمات اعم از طبیعی و غیرطبیعی تعریف می شود. این تاب آوری در سطوح مختلفی از جمله سطح فردی، خانوادگی، گروهی، حزبی، نژادی، قومی، مذهبی، دینی و ملی قابل شناسایی و بحث و فحص است و گاه این سازه واری برای بقاء، ناخواسته و خواسته تاثیرات و تغییرات کوچک و بزرگی را در شکل، ماهیت و اجزاء بدنبال دارد و مرز نهایی این تاب آوری؛ آستانه تحمل، شکنندگی و فروپاشی است. 

تاب آوری با دو مفهوم "پایداری" و "انعطاف" بصورت تواما همبسته و معنی و مفهوم می یابد. در این تعریف تاب آوری مرزهای محدود و شکننده و تقلیل گرایانه ی مقاومتResistance را در هم می نوردد؛ چرا که، در حالی که مقاومت دربرگیرنده وجوه سخت افزاری است؛ در مفهوم پایداری این مقاومت با عقلانیت انعطافی و انعطاف عقلانی پیوند می خورد. در این رویکرد انعطاف پذیری و سازواری، بخشی از سازوکار بقاء و محصول درایت، آینده نگری و فداکاری است، قبل از آنکه صدای خرد شدن استخوان های ملی، اجتماعی و اقتصادی شنیده شود!