سی و هفتمین شماره از پژوهشنامه علوم سیاسی منتشر شد. علاقمندان می توانند با مراجعه به آدرسhttp://www.ipsajournal.ir   مقالات این شماره و شماره های پیشین را دریافت نمایند.در این شماره می خوانید: 1       فرهنگ سیاسی نخبگانِ؛ زمانه‌ی برآمدن و برافتادنِ پهلوی‌اول                               صفحه 7-36                             محسن خلیلی؛ امیر عباسی خوشکار؛ مجید شمس‌الدّینی‌نژاد                مشاهده مقاله               | اصل مقاله (321 K)2                     ستیهندگی جامعه‌ مدنی شبکه‌ای و دولت در ایران؛                              صفحه 37-62                        شهروز شریعتی؛ مهدی عباسی شاهکوه                   مشاهده مقاله                   | اصل مقاله (324 K)3         بررسی تطبیقی تحول خواهی میرزا ملکم خان ناظم الدوله و دکتر علی شریعتی                              صفحه 63-93                             مسعود غفاری؛ محمد رادمرد                   مشاهده مقاله                   | اصل مقاله (319 K)4            ادب و قدرت: مطالعه نشانگرهای تقویت/ تعدیل در زبان سیاسی                                صفحه 95-122                               مریم السادات غیاثیان؛ طاهره ذاکری                    مشاهده مقاله                   | اصل مقاله (70 K)5                      عوامل محدود ماندن مشارکت سیاسی زنان                                 صفحه 124-156                            حاکم قاسمی؛ فاطمه معالی                    مشاهده مقاله|                   اصل مقاله (424 K)6             ارائه یک مدل تحلیلی برای بررسی شکاف دولت- ملت                                صفحه 157-197                              عبدالعلی قوام؛ مهدی مالمیر                     مشاهده مقاله                    | اصل مقاله (449 K)7                       جامعه شناسی منازعات سیاسی در ایران «انتخابات 1388»                                صفحه 199-230                                 امیر نیاکوئی                      مشاهده مقاله                     | اصل مقاله (394 K)

یک بستر و دو رویا؛ در مدح و مذمت خشونت مجتبی مقصودیهمایش نقش آموزش در  صلح و توسعه پایدار با تاکید بر کشورهای در حال توسعه/ انجمن ترویج علم ایران/ تهران/ 19 آبان 1393 چکیده:     جامعه پذیری سیاسی از جمله مفاهیم کلیدی حوزه جامعه شناسی سیاسی است که ناظر بر روند آشنایی، درونی سازی و همنوایی فرد با هنجارها، وظایف، حقوق و نقش های سیاسی خود در جامعه است که از خلال فرایند مستمر آموزشی به جامعه و به ویژه به کودکان، نوجوانان و جوانان و به نسل های آینده منتقل می شود. هدف جامعه پذیری سیاسی تربیت افراد به‌ صورتی است که اعضای موثرجامعه سیاسی باشند. جامعه پذیری سیاسی در ایران هم چون همه کشورها با هدف فرهنگ سازی عمومی از مجاری رسمی و غیر رسمی به صورت مستقیم و غیر مستقیم از طریق نظام آموزشی، نظام رسانه ای و مطبوعاتی و تریبون ها و نهادهای عمومی و نیز عملکرد نخبگان و گروه های مرجع بصورت گسترده در میان آحاد جامعه و به ویژه نسل جوان و آینده سازان کشور توزیع و درونی سازی می شود.    در فرایند جامعه پذیری سیاسی نقش دولت و نهادهای رسمی و دولتی اهمیتی دو چندان می یابد. این اهمیت در ساختار سیاسی ایران با چهار ویژگی مهم "اقتصاد مبتنی بر نفت"، "رویکرد و فرهنگ اسلامی - ایرانی "، "تنوع و تکثر فرهنگی" و "قرار داشتن در ژئوپلیتیک پرخشونت خاورمیانه" اهمیتی تام و کمال می یابد و مسئولیتی تاریخی، حساس، بی بدیل و سرنوشت ساز بدین دولت می بخشد.    با چنین مفروضاتی؛ نسبت، رویکرد، عملکرد و مسئولیت دولت و نهادهای دولتی به مثابه کلیتی یکپارچه که از بودجه عمومی و بیت المال اداره می شوند با موضوع، مفهوم و مسئله ای به نام خشونت چگونه است؟ سهم دولت و نظام آموزشی و از جمله برنامه درسی اعم از پنهان و آشکار در فرهنگ سازی صلح و دوستی و جامعه پذیری سیاسی با محتوی، مضمون و تولید ادبیات تساهل، مدارا و رواداری و ممانعت از بازتولید خشونت چگونه است؟ نقش دیگر نهادهای سیاسی – فرهنگی در این عرصه چگونه است و چه قرائت و رویکردی را بازنمایی و به جامعه پذیری سیاسی صلح و خشونت زدایی کمک می کنند؟     "یک بستر و دو رویا" روایت دوگانگی ها و تعارضاتی است که یکبار "آندره فونتن" تاریخنگار و ژورنالیست فرانسوی و سرمقاله نویس روزنامه لوموند در روایت تاریخ تنش زدایی بعد از دهه 1960 ترسیم کرد و امروز منطقه خاورمیانه و جامعه ایران در عرصه جامعه پذیری سیاسی و فرهنگ سازی بیش از همه به فهم و چاره جویی آن نیاز دارد.تا بدین طریق غیریت سازی و خشونت زایی به حاشیه رانده شده و صلح طلبی و مدارا جویی برکشیده شود.