فصلنامه مطالعات بین المللی ، سال هشتم، شماره 32، بهار 1391، صص  211 - 181                                                                                                                          مجتبی مقصودی مقدمه    در عصر حاضر ترویج و توسعه علم و فناوری مهم ترین و موثرترین عامل در پیشرفت و پیشبرد اهداف کلان و دستیابی به توسعه پایدار به شمار می آید. در این میان انجمن های علمی به عنوان یکی از حلقه های واسط، با رویکردی علمی و مبتنی بر تفکر و درایت جمعی، می توانند نقشی تعیین کننده در این راستا ایفا نمایند.    بهره گیری از توان علمی انجمن ها از یک سو شرایط و بسترهای لازم را برای ارتقاء قابلیت های علمی جوامع مهیا می سازد و از سویی دیگر این امکان را در اختیار انجمن ها قرار می دهد که در امر سیاستگذاری، برنامه ریزی و نظارت بر ساختارها و حوزه های تخصصی به عنوان مشاور جهت فعالیت های علمی و اجرایی در سطح ملی و بین المللی منشا تحولات و تاثیرات قابل توجهی شوند. امروزه در سراسر جهان، سیاستگذاری ها، تدوین برنامه های راهبردی، پیگیری و اجرای طرح های ملی و بین المللی با نظارت انجمن ها انجام می شود. این امر ضرورت فراهم آوردن بسترهای مناسب برای فعالیت این سازمان ها را بیش از پیش مهم و حیاتی ساخته است. بنابراین، باید بر این واقعیت اذعان نمود که توسعه کشور بدون پیشرفت و گسترش علم و فناوری محقق نخواهد شد و این امر نیز مستلزم بهره گیری از نیروها و پتانسیل های علمی مستتر در انجمن های علمی خواهد بود.    این نوشتار به دنبال پاسخگویی به این پرسش است که انجمن های علمی از چه جایگاهی در رشد علمی و کاربردی کشور برخوردارند و در این میان انجمن های علوم سیاسی، روابط بین الملل و سازمان ملل در ده سال آینده ایفاگر چه نقشی در این عرصه خواهند بود؟    در این پژوهش، فرضیه نگارنده این است که انجمن های مورد مطالعه به دلیل بهره گیری از نیروهای متخصص و کارآمد و همکاری با نهادهای علمی، پژوهشی و اجرایی و تلاش برای بهبود تعاملات علمی با تکیه بر ظرفیت های علمی و پژوهشی، در ده سال آینده ایفاگر نقش اتاق های فکر در تدوین برنامه های راهبردی و تاثیرگذار بر حوزه های مختلف علمی خواهند بود.