گزارشی از

کارگاه آموزشی ۲۰ گام اساسی در فهم تحولات قومی

به اهتمام انجمن‌های علمی مطالعات صلح ایران و علوم سیاسی ایران

 

"کارگاه آموزشی ۲۰ گام اساسی در فهم تحولات قومی" با حضور تعدادی از علاقمندان در چهارشنبه سوم بهمن ۱۳۹۷ در دفتر انجمن علوم سیاسی ایران در دو نوبت صبح و بعدازظهر برگزار شد و مورد استقبال علاقمندان قرار گرفت.

مدرس این کارگاه دکتر مجتبی مقصودی رئیس هیئت مدیره انجمن علمی مطالعات صلح ایران و صاحب‌نظر مسائل قومی بوده و در پنج ساعت قدم به قدم گام‌های مؤثر در فهم و تجزیه و تحلیل نشیب و فرازهای تحولات قومی به ویژه در ارتباط با ایران به لحاظ نظری، روشی- رویکردی و انضمامی را مورد طرح و بررسی قرار دادند و تلاش نمودند تا به زبانی ساده به فهماسازی مباحث اصلی و پایه‌ای در این حوزه بپردازند.

 در مقدمه مدرس کارگاه ضمن اشاره به این نکته که علیرغم ظهور و بروز عصر جهانی شدن، انقلاب در عرصه‌های ارتباطی و  اطلاعاتی و تجلی دهکده جهانی، توسعه صنعتی و پسا صنعتی و عام گرایی، موضوع قومیت‌ها و مسئله قومی و خاص گرایی همچنان در دستور کار جامعه جهانی و دولت‌های ملی است و کم و بیش طیف وسیعی از کشورهای کمتر توسعه یافته، در حال گذار و توسعه یافته را تحت تاثیر قرار داده است به طرح اهمیت موضوع پرداختند؛ همچنان که فعال شدن شکاف‌های قومی و تأثیرات جدی متغیر نوظهور قومیت در مناسبات ملی و منطقه‌ای و بهره برداری بازیگران فرا منطقه‌ای در معادله و موازنه قوا در منطقه در سال های اخیر، موضوع قومیت را در ایران بیش از پیش، از اهمیت و حساسیت برخوردار ساخته است و تولید طیف وسیعی از آثار و تألیفات را به همراه داشته است.

پس از مقدمه‌ی نسبتاً مبسوط، سخنران به تشریح گام به گام محورهای اصلی کارگاه پرداختند.

پس ازتوصیف وجود تنوع و تکثر قومی در ایران و جهان به مثابه یک واقعیت، در گام بعدی به اپیدمی مطالعات قومی در دو دهه‌ی اخیر در جهان و ایران، به نقش مدرنیست‌ها، لنینیست‌ها، ویلسونیست‌ها و ناسیونالیست‌ها در تولید و گسترش ادبیات نظری و تجربی پرداختند.

رهیافت‌ها، رویکردها، سیاستگذاری‌ها و آسیب‌شناسی‌های گام‌های بعدی "فهم تحولات قومی" بود که در این کارگاه مورد طرح و برسی قرار گرفت.

در انتها این کارگاه، با پرسش و پاسخ شرکت کنندگان خاتمه یافت.روابط عمومی انجمن علمی مطالعات صلح ایران

کارگاه آموزشی پژوهشی      

  ۲۰ گام اساسی برای فهم تحولات قومی

 

مدرس: دکتر مجتبی مقصودی

رئیس هیئت مدیره انجمن علمی مطالعات صلح ایران

 

 "نامسیر توسعه و صلح در نظام آموزش عالی ایران"

مجتبی مقصودی

ارائه شده به صورت سخنرانی در

اولین همایش ملی " دانشگاه، صلح و توسعه" 

در موسسه آموزش عالی گنبد

 

چکیده:

محتوی، ساختار، عملکرد و برون دادهای نظام آموزش عالی تصویرگر تمام نمای  وضعیت  فرهنگ عمومی و توسعه ملی است.

به جرات می توان ادعا کرد که هیچگاه کارگزاران و دانش آموختگان نظام آموزشی در ایران چون امروز این چنین دچار انفعال، روزمرگی، سرخوردگی و اختگی نبوده است.

این مقاله به دنبال بررسی و پاسخ به این پرسش است که دو مفهوم "توسعه" و "صلح" چه جایگاهی در نظام آموزش عالی و به ویژه رشته های علوم انسانی و اجتماعی با تاکید بر رشته علوم سیاسی دارند.

 این پژوهش مدعی است که وضعیت و محتوای رشته های دانشگاهی و از جمله رشته های علوم  انسانی- اجتماعی و سیاسی با فضای عمومی کشور و وضعیت توسعه نیافتگی و صلح خواهی ملی بهم پیوسته و کاملا شبیه بوده و از یک آبشخور تغذیه می کنند. نهاد آموزش عالی کم و بیش از زایشو تاثیرگذاری باز ایستاده  و اسیر فرمالیسم، تقلیل گرایی و تکلیف گرایی شده است؛ نه پیوند وثیق، عمیق، روزآمد و کارآمدی با توسعه دارد و نه تعلق خاطری جدی و تاثیرگذار نسبت به صلح!  

ایدئولوژی، سیاست زدگی افراطی با قرائت های خاص، حاشیه ماندگی و تولید ادبیات خشونت زا، تعدد مراکز سیاست گذاری و تصمیم گیری، رمقی برای تولید ادبیات، پویایی و گسترش بنیان ها و محتوای آموزشی توسعه محور و صلح گرا باقی نگذارده است؛ توسعه در چهارچوب قرائت های جهان دو قطبی، آنتاگونیستی درون زا محصور مانده و صلح و مدارا، سازش و آشتی، دوستی و شکیبایی و بردباری، گفتگو، گفتگوی انتقادی، خیر عمومی، صلح دموکراتیک و صلح پایدار شادی و نشاط اجتماعی در ادبیات و نظام آموزشی وجهی قابل اعتنا ندارند و بدین لحاظ؛ نظام آموزش عالی با غفلت از آموزش مطالعات صلح، فلسفه وجودی، هدف و مسیر خود را گم کرده است و از انگیزه لازم برای اثربخشی و تاثیر گذاری برخوردار نیست.  

 

کلید واژه ها: نظام آموزش عالی، ایران، توسعه، صلح، ایدئولوژی زدگی، فرمالیسم، تقلیل گرایی و تکلیف گرایی.

همایش ملی " دانشگاه، صلح و توسعه"گنبد: پنج شنبه ۶ اردیبهشت۱۳۹۷، موسسه آموزش عالی گنبدبا سخنرانی: دکتر مجتبی مقصودی، دکتر باقر شاملو، دکتر عبدالامیر نبوی، دکتر علی مرشدی زاد، دکتر جهانگیر کرمی، دکتر علیرضا سلطانی، دکتر امیر هوشنگ میرکوشش.