۱۱
بهمن
یادگار
ایام ؛ دوستیدکتر محبوبه پاک نیا
دوستی
همواره از تعریف می گریزد و مشکل می توان تعریفی از آن ارایه داد و اساسا جهد برای
تعریف آن معمولا حاصلی اندک در بر دارد. شاید بتوان از واژگونه رفتن بهتر به مقصد
نایل شد و گفتن اینکه چه روابطی روابط
دوستی نیست به مفهوم آن نزدیک تر شد. می دانیم که انواع روابط انسانی وجود دارد؛
روابط خویشاوندی و خونی (روابط نسبی و سببی)، روابط همکاری و هم گروهی، روابط
صنفی، روابط حزبی و اجتماعی بطور اعم، و دیگر انواعی که البته در همه آنها یک نقطه
اشتراک وجود دارد و آن هدفدار بودن آن روابط است. به عبارتی دیگر درتمامی روابطی
که نام برده شد انسان هدفی مشخص را پی می
گیرد و اساسا می توان گفت که بدون آن هدف آن رابطه هم شکل نمی گیرد. اما دوستی
تنها نوع رابطه انسانیست که به یک معنی هدف دیگری جز خود دوستی هدف آن محسوب نمی
شود. دوستان دوست می شوند برای آنکه دوست باشند و البته در کنار دوستی ممکن است
مسایلی بوقوع بپیوندد که بخشی از اهداف زندگی هر فردی را تشکیل می دهد اما؛ بواقع
دوستی برای هیچکدام از آن اهداف بوجود نمیاید زیرا اگر برای آن اهداف باشد، دیگر
دوستی نیست، نوع دیگری از رابطه است. بدین ترتیب با حذف اینکه چه نوع رابطه هایی
دوستی نیست می توان بهتر به مفهوم دوستی نزدیک شد. البته در تمامی روابط بالا که
ذکر آن رفت نیزمی توان بواقع دوستی هم داشت . مثلا می توان در عین خواهری دوستی را
هم تجربه کرد و یا در همسری و یا در همکار بودن؛ اما صرف خواهر بودن یا همسر بودن
و یا همکار بودن دوستی شکل نمی گیرد. البته سخن در باب فلسفه دوستی مجال و فرصتی
فراخ تر نیاز دارد که در حوصله این جلسه نیست.
مورد
دیگری که می توان مطرح کرد مکان ها و فضاهایست که دوستی در آن شکل می گیرد. البته
شاید محیط بیرون از خانواده در اولین سالهای زیست و آموزش انسان اولین مکانهایست
که دوستی در آن فضا معنی پیدا می کند. مدرسه ها و مکانهای آموزشی جزو این اولین ها
محسوب میشود.
دوستی
در این فضاها جزو اولین تجربیات در این باب است . اما به جهاتی مراکز آموزشی نظیر
دانشگاه شاید مطلوبترین محیط برای این تجربه انسانیست. می دانیم که به چند دلیل
شرایط ادمی در این محیط برای دوست یابی ارجح تر از دیگر مواقع و دیگر مکانهاست.
شروع بزرگسالی جدی و در عین حال پایداری شور جوانی یکی از علل دوست یابی در این
دورانهاست. و از طرفی شروع فهم تحلیلی نیز در این زمان آغاز میشود. تا پیش از آن
در دبیرستان بیشتر آموختن بود و در محیط دانشگاه بیشتر فهم و آموختن با تحلیل و
مباحثه عجین می شود و ضرورت همراه و دوست
به این معنی بیشتر خودش را نشان می دهد و باز به همین خاطر است که ما بیشترین
دوستان خود را در این زمان بر میداریم و یادگارهای مهمی را از آن ایام با خود
همراه می کنیم.
