دکتر مجتبی مقصودی

دانشیار رشته علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی


دانشیار رشته علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
آخرین نظرات

انتخابات هیأت مدیره انجمن علوم سیاسی ایران و هفت نکته ی ضروری

یادداشتی از دکتر قدیر نصری

عضو هیأت مدیره انجمن علوم سیاسی ایران

 

 انشاالله اوایل آبان ماه ١٣٩٨ ، مراسم انتخاب ِ هیأت مدیره برای سه سال آتی ( ١٣٩٨ تا ١٤٠١ ) برگزار می شود. بعنوان یک عضو جامعه علوم سیاسی ایران ، که طی سه سال اخیر با افتخار و اشتیاق در خدمت رشته ام بوده ام و به آن عشق می ورزم ، مواردی را به اطلاع  انتخاب کنندگان و نامزدهای این دوره عرض می کنم و امیدوارم توجه  جدی به این نکات ، کیفیت انتخاب را ارتقا دهد و انجمن بتواند نگهبانی بیدار و مشروع برای صیانت از حریم ارجمند علم سیاست بماند. ضمنا از آنجا بنده نامزد دوره جدید نخواهم شد و هوادار هیچ فرد و دسته ای نیستم ، امیدمندم سخنانم از سر بیطرفی و دلسوزی تعبیر شود و نه چیزی دیگر !

 نکته نخست ؛ تماشا  و بی تفاوتی ، زشت  است! از آنجا که ما دانشوران سیاست ، رقابت و مشارکت را دو رکن کلیدی دموکراسی می شماریم و هماره درس آن را داده ایم ، زیبنده است که همه اعضا در انتخاباتْ  مشارکت نموده ، به مشروعیت بیشتر هیأت مدیره منتخب  کمک نمایند. لذا هر فرد و دسته ای که  مشارکت و رقابت نمی کند عقلاً حق داوری و نقد را از خود سلب می نماید.

نکته دوم . آزادیِ قابل قبول ! بالغ بر هزار روز فعالیت حرفه ای اینجانب در انجمن علوم سیاسی ، موید این نکته است که  انجمن ، موثرترین ظرفیت را در بین انجمن های علوم انسانی داراست و لذا همبستگی اعضای آن ضروریست. آزادی عمل انجمن به اندازه ای شایان تحسین ، تامین است و هیچ مانع و رادعی برای تعقیب منافع اعضا و ملاحظات این دیسیپلین وجود ندارد. 

نکته سوم.  رأی به لیست ! اندک تجربه زیسته ی من  می گوید بهتر است نامزدهای گرانقدر ِ انتخابات هیأت مدیره  ، بصورت لیستی و هر لیست تحت نام یک دانشور سرشناس سیاست در انتخابات شرکت کنند یعنی رای دهندگان به لیست رای دهند. طبعاً اعضای هر لیست بخاطر قرابت فکری و سازگاری حرفه ای ، بهتر می توانند تصمیم سازی و همراهی کنند. 

 نکته  چهارم . نذرِ  مدنی ! کسانی که فکر می کنند عضویت در هیأت مدیره  ، موجب نان و نام است سخت در اشتباهند . بهترست هر کس  که وقت کافی ندارد و اهل خلاقیت  و کار اجرایی نیست وقت خودش را  تلف نکند. کار انجمنی ، عمیقاً مستلزم دویدن ، هزینه کردن ( از داشته های شخصی) و ابتکار عمل و شمّ و شهامت است. سه سال کار داوطلبانه و بی چشمداشت ، نوعی ادای دین و نذر مدنی است نه چیز دیگر.  

نکته  پنجم .  شهامت  ؛ انجمن مجال و محلیست برای کسانی که دغدغه دارند اما صدا و دغدغه شان شنیده نمی شود. انتخابات فرصت است برای آن دسته از هیأت علمی دانشگاهی که گمان می برند  مورد بی مهری قرار گرفته اند ، زنانی که دارای دغدغه و برنامه اند و برای محققان و استادانی که می توانند صدای جامعه سیاست باشند پیشگام شوند ، نوا و هوا و  صدای تازه ای را  نمایندگی کنند. 

 نکته ششم . خلاقیت ؛ انجمن ، جای ژنرالها و افراد چند شغله ، نامحبوب  در آکادمی ، بخشی نگر ، فاقد نفوذ ، کارآموز و افراد تکراری نیست . فقط  دانشوران  حرفه ای ، دارای مجال ، ملی اندیش ، آشنا به مناسبات قدرت و خلاق هستند که می توانند جامعه بزرگ علوم سیاسی  را راهبری  کنند.

 نکته هفتم . مداومت  ؛  راه مفید و مطلوب ،  انباشت تجارب و مداومت خردمندانه  ی برنامه هاست. بهرحال ،  طی دوره  های گذشته ، بودند افرادی که از وقت و جیب و آبروی خود مایه گذاشته و انجمن  را به مقام منیع کنونی  ارتقا داده اند . بهتر است منتخبین جدید ، عین راننده ای متبحر ، گذشته  را بسانِ یک آیینه ببینند ؛ نه به آن خیره شوند و نه  آن را از جا بکٓنند که هر دو خطاست.