چکیده مقاله
شنبه, ۲۲ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۱۰:۱۵ ق.ظ
چکیده مقاله "نامسیر توسعه و صلح در
نظام آموزش عالی ایران"ارائه شده
به صورت سخنرانی در اولین همایش ملی " دانشگاه، صلح و توسعه" در
موسسه آموزش عالی گنبد.چکیده
محتوی، ساختار، عملکرد و برون دادهای نظام
آموزش عالی تصویرگر تمام نمای وضعیت فرهنگ عمومی و توسعه ملی است. به جرات می توان
ادعا کرد که هیچگاه کارگزاران و دانش آموختگان نظام آموزشی در ایران چون امروز این
چنین دچار انفعال، روزمرگی، سرخوردگی و اختگی نبوده است.این مقاله به دنبال بررسی و پاسخ به این
پرسش است که دو مفهوم "توسعه" و "صلح" چه جایگاهی در نظام آموزش عالی و به ویژه رشته های علوم انسانی و اجتماعی با تاکید بر رشته علوم
سیاسی دارند. این پژوهش مدعی است که وضعیت و محتوای رشته
های دانشگاهی و از جمله رشته های علوم انسانی- اجتماعی و سیاسی با فضای عمومی کشور
و وضعیت توسعه نیافتگی و صلح خواهی ملی بهم پیوسته و کاملا شبیه بوده و از یک
آبشخور تغذیه می کنند. نهاد آموزش عالی کم و بیش از زایشو تاثیرگذاری باز
ایستاده و اسیر فرمالیسم، تقلیل گرایی و
تکلیف گرایی شده است؛ نه پیوند وثیق، عمیق، روزآمد و کارآمدی با توسعه دارد و نه
تعلق خاطری جدی و تاثیرگذار نسبت به صلح! ایدئولوژی، سیاست زدگی افراطی با قرائت
های خاص، حاشیه ماندگی و تولید ادبیات خشونت زا، تعدد مراکز سیاست گذاری و تصمیم
گیری، رمقی برای تولید ادبیات، پویایی و گسترش بنیان ها و محتوای آموزشی توسعه
محور و صلح گرا باقی نگذارده است؛ توسعه در چهارچوب قرائت های جهان دو قطبی،
آنتاگونیستی درون زا محصور مانده و صلح و مدارا، سازش و آشتی، دوستی و شکیبایی و
بردباری، گفتگو، گفتگوی انتقادی، خیر عمومی، صلح دموکراتیک و صلح پایدار شادی و
نشاط اجتماعی در ادبیات و نظام آموزشی وجهی قابل اعتنا ندارند و بدین لحاظ؛ نظام
آموزش عالی با غفلت از آموزش مطالعات صلح، فلسفه وجودی، هدف و مسیر خود را گم کرده
است و از انگیزه لازم برای اثربخشی و تاثیر گذاری برخوردار نیست.
کلید واژه ها: نظام آموزش عالی، ایران،
توسعه، صلح، ایدئولوژی زدگی، فرمالیسم، تقلیل گرایی و تکلیف گرایی.