به یاد دکتر سنجابی دکتر محمدجواد حق‌شناس     روز گذشته پیکر جانباز شهید امیر سرتیپ دکتر علیرضا سنجابی از فرماندهان برجسته نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در دوران دفاع مقدس که پس از سال‌ها تحمل درد و رنج ناشی از جراحت‌های شیمیایی، روز دوشنبه در سن 72 سالگی به لقاالله پیوست، در تهران تشییع و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد. همکاری من با مرحوم سنجابی به دورانی باز می‌گردد که هر دو در دانشگاه تهران مرکز (واحد علوم سیاسی) عضو هیات علمی بودیم. منشا آشنایی ما به حضور مشترک‌مان در جلسات و نشست‌هایی که به بهانه‌های مختلف برگزار می‌شد، باز می‌گردد. سنجابی یکی از شخصیت‌های پر افتخار جامعه علمی و نظامی کشور بود که ما از سال 1338 شاهد حضور تمام قد وی در عرصه نظامی کشور بوده‌ایم. حضور موثر و پررنگ سنجابی نه تنها در حوزه عملیاتی و دفاعی که در عرصه فکری نظامی نیز بر همگان پوشیده نیست. نخستین سمت شهید سنجابی فرماندهی گروهان جنگ روانی درنیروی مخصوص بوده است. انتصاب مرحوم به فرماندهی گروهان جنگ روانی نشان از اهمیت جایگاه اندیشه در عملیات نظامی دارد با وجود اینکه همواره در حوزه نظامی‌گری محوریت با نحوه و چگونگی اقدام نظامی بوده است. یکی از بالاترین ساعات چتربازی را ثبت نمود. طی دوران آشنایی‌مان، روزی به یکی از خاطرات سال‌های خدمت خود (پیش از انقلاب) اشاره کرد. گویا دکتر به دلیل تبحر در حوزه نظامی و عملیاتی به عنوان نیروی مخصوص به ویتنام اعزام شده و یکی از نیروهای سازمان ملل در ویتنام بوده‌اند. در جریان عملیاتی که در دهه 50 به درخواست سلطان قابوس در ظفار (استانی در عمان) انجام می‌شود ایشان به واسطه تسلط بر زبان انگلیسی  و گذرانیدن دوره های تخصصی ویژه فرماندهی  عملیاتی بخشی از نیروهای اعزامی را عهده‌دار می‌شوند. بعد از انقلاب نیز به مقام فرماندهی تیپ پیرانشهر نائل می‌شوند. در آغاز جنگ مرزها به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم شده و مرحوم سنجابی به مقام جانشینی فرمانده قرارگاه شمال غرب کشور منصوب می‌شود. با گسترش جنگ طی انجام عملیات آفندی بخشی از نیروهای ایران به داخل خاک عراق نفوذ کرده و نیروهای ارتش در حوزه حاج عمران مستقر می‌شوند. در آن برهه زمانی نیز فرماندهی قرارگاه حاج عمران در داخل خاک عراق را نیز عهده‌دار می‌شود. توانایی دکتر سنجابی در حوزه جنگ و عملیات ویژه به‌گونه‌یی است که با کمترین تلفات و اتخاذ استراتژی خاص که  نیرو‌ها را با کمترین خطر مواجه کند، در عملیات‌های متعدد بسیاری به اثبات رسیده است. او همزمان با گذران دوران جنگ، درس خود را در حوزه غیر نظامی دنبال و در سال 1365 وارد دانشکده علوم تحقیقات شده و دکترای خود را در رشته علوم سیاسی از همان دانشگاه دریافت می‌کند. متاسفانه در حادثه بمباران شیمیایی مصدوم شده و به 70 درصد جانبازی ارتقا پیدا می‌کند. با پایان جنگ از عرصه حوزه نظامی کنار آمده و به حوزه علمی راه پیدا می‌کند. شهید سنجابی، استاد و جانبازی متواضع و منضبط بوده و آزاداندیشی وی در عرصه علمی یکی دیگر از شاخصه‌های بارز این شهید به حساب می‌آمد. شهادت این فرمانده دلاور عرصه های دفاع این سرزمین و استاد  دانش پژوه را به خانواده،همرزمان،همکاران و شاگردانش تسلیت می گویم.یادداشت روزنامه اعتماد 3/اسفند/1391